Przygoda Parmy z europejską piłką przypada na lata 1991-2007. Na przestrzeni tych 16 lat. Gialloblu w zasadzie nie przerywanie (z jedną przerwą w sezonie 05/06), mieli zaszczyt reprezentować Italię na arenie między narodowej i trzeba przyznać, że w większości przypadków czynili to znakomicie.

W rozgrywkach europejskich, Parma zadebiutowała dokładnie 19 września 1991 roku. W pierwszej rundzie Pucharu UEFA, do którego Gialloblu weszli dzięki 6 miejscu w lidze, przeciwnikiem podopiecznych Nevio Scali było CSKA Sofia. W prawdzie w dwumeczu z Bułgarami, dwukrotnie padał remis (0:0 i 1:1) jednak na skutek lepszego bilansu goli wyjazdowych, do następnej rundy awansowali zawodnicy CKSA, a Parmie na pocieszenie została rywalizacja w 3 w hierarchii Pucharze Zdobywców Pucharów. Warto również wspomnieć że debiutancką bramkę dla Parmy w europejskich rozgrywkach zdobył Agostini.

Jak się później okazało, Gialloblu zdominowali te rozgrywki i w miarę gładko przedostali się do finału gdzie na Stadionie w Londynie okazali się lepsi od Belgijskiego Royal Antwerp, wygrywając ostatecznie 3:1. Tym samym już w pierwszym sezonie "w Europie", Parma mogła świętować swoje pierwsze międzynarodowe trofeum.

Dzięki zwycięstwu w Pucharze Zdobywców Pucharów, Gialloblu na początku 1994 roku przystąpili o rywalizacji z Milanem o Superpuchar Europy, w systemie mecz i rewanż. W pierwszym starciu w Parmie minimalnie 0:1 zwyciężył Milan i wszystko wskazywało na to, że Rossonerri gładko sięgną po te trofeum. Jednak na San Siro zdarzył się cud. Najpierw dzięki bramce Sensiniego z 67 minuty, Gialloblu doprowadzili do dogrywki a w 5 minucie dodatkowego czasu gry gola na wagę kolejnego trofeum zdobył Crippa.

W tym samym sezonie (93/94), Parma miała szansę na obronę Pucharu Zdobywców Pucharów, jednak po zaciętym i trzymającym w napięciu finale przeciwko Arsenalowi Londyn, Gialloblu ostatecznie przegrali z "Kanonierami" 1:0.

W następnych latach, Parmie udało się zrobić krok na przód i zdominować Puchar UEFA. W sezonie 94/95, kiedy to zwycięzce tych rozgrywek wyłaniał finałowy dwumecz, Gialloblu wciąż prowadzenie przez Scalę, dzięki przede wszystkim wspaniałej dyspozycji Dino Baggio wydarli wygraną wielkiemu rywalowi -Juventusowi, wygrywając u siebie 1:0 i remisując na Stadio Delle Alpi 1:1.

Cztery lata później, ekipa której nowym trenerem był Alberto Malesaniego, ponownie sięgnęła po Puchar UEFA, po drodze do finału odprawiając z kwitkiem miedzy innymi Wisłę Kraków. Sam finałowy mecz rozgrywany W Moskwie był wielkim popisem gry Gialloblu, którzy wręcz rozbili Olympique Marsylia pewnie wygrywając 3:0 dzięki trafieniom Crespo, Vanoliego i Chiesy.

Mimo ogromnych chęci zarówno ze strony kibiców jaki zarządu drużyny, Parmie nigdy nie udało się zaistnieć w nazywanej najlepszą ligą świata - Lidze Mistrzów. W zasadzie jedynym godnym odnotowania występem w tych jakże prestiżowych rozgrywkach jest ten z sezonu 97/98. Parma prowadzona przez swojego byłego zawodnika -Carlo Ancelottiego, który stawiał swojej pierwsze kroki w karierze trenerskiej, na początku w eliminacjach pokonał polski Widzew Łódź, dzięki czemu awansowała do fazy grupowej. Tu przeciwnikami Gialloblu były ekipy Sparty Praga, Borussi Dortmund i Galatasarayu. Po ciężkich bojach, Parma z dorobkiem 9 punktów wywalczyła 2 miejsce w grupie, za Borussią Dortmund, która zgromadziła 15 oczek. Niestety w tym czasie drugie lokata w grupie niekoniecznie premiowało awansem do fazy pucharowej, przez co Crociati zmuszani byli przełknąć gorzką pigułę porażki.

W zasadzie dobre występy Parmy w europejskich pucharach skończyły się w sezonie 99/00, później już Gialloblu powoli spadali coraz niżej po równi pochyłej. Wyjątkiem był sezon 2004/2005, kiedy to Gialloblu błąkający się gdzież w ogonie Serie A, w Pucharze UEFA zachwycali całą Europę. Może powodem takiego stanu rzeczy był fakt iż w tych rozgrywkach w zespole Parmy grali praktycznie sami juniorzy a średnia wieku w spotkaniach z takimi rywalami jak Sevilla, VFB czy Austria Wiedeń, nie przekraczała 23 lat. Ostatecznie ta niespodziewana a zarazem piękna przygoda dla Parmy zakończyła się na półfinale, w którym to po bezbramkowym remisie na Tardini w rewanżu podopieczni Carmignaniego ulegli w Moskwie późniejszemu tryumfatorowi -CSKS, 3:0.

Po raz ostatni kibice mogli podziwiać Parmę w pucharach w sezonie 06/07. Wtedy to po dość sprawnym przebyciu grupy, w której Gialloblu pokonali Odense, Heerenveen i Lens oraz przegrali z Osasuną, w fazie pucharowej prowadzeni przez Claudio Ranieriego, dwukrotnie ulegli 1:0 portugalskiej Bradze.

Od tej chwili wszyscy sympatycy Parmy, z niecierpliwością oczekiwali dnia, w którym Europejska piłka w końcu powróci "do domu" - na Tardini. Cel ten został zrealizowany po 7 lat, w sezonie 13/14, kiedy to Parma w niesamowitych okolicznościach wywalczyła 6 miejsce w lidze, uprawniajace do startu w Lidze Europy sezonu 2014/2015. Niestety ten ciężko wywalczony, na boisku, awans został Parmie odebrany przez biurokrtyczne procedury, z powodu spóźnienia się z zapłatą 300 tysięcy euro, UEFA nie przyznała Parmie licencji na grę w europejskich pucharach i miejsce Gialloblu zajęło Torino.

 

Historia gry Parmy w europejskich pucharach